امامزاده شعیب (ع) سبزوار
آرامگاه امام زاده شعیب (ع) شهر سبزوار یکی از زیارتگاه های معنوی و زیبای دیار سربداران است که همه ساله مورد بازدید و زیارت شمار زیادی از مسافران و گردشگران غرب خراسان قرار می گیرد. به گزارش بیهق اندیشه به احتمال قوی وی شعیب بن موسی بن یحیی بن أحمد بن موسی الثانی بن عبدالله بن موسی […]
آرامگاه امام زاده شعیب (ع) شهر سبزوار یکی از زیارتگاه های معنوی و زیبای دیار سربداران است که همه ساله مورد بازدید و زیارت شمار زیادی از مسافران و گردشگران غرب خراسان قرار می گیرد.
به گزارش بیهق اندیشه به احتمال قوی وی شعیب بن موسی بن یحیی بن أحمد بن موسی الثانی بن عبدالله بن موسی الجون بن عبدالله المحض بن الحسن المثنی بن الامام الحسن (علیه السلام) باشد که با نُه واسطه به امام حسن مجتبی (علیه السلام) سلسله نسب می رساند. تاریخ وفات و محل دفن او در منابع موجود ذکر نشده؛ اما احتمال دارد که وی در ثلث آخر قرن چهارم وفات کرده باشد. (مناهل الضرب: ۲۴۰)
آستان امامزاده شعیب (علیه السلام) در شهرستان سبزوار، بخش مرکزی، ناحیه جنوب شهر سبزوار، ضلع جنوبی خیابان رضوی واقع شده است و دارای بنای باشکوهی است که محوطه آن نسبت به خیابان مرتفع تر است. پیشتر، در این محل که بیرون حصار و باروى شهر واقع بوده، گورستان عمومى سبزوار قرار داشته است. بناى امامزاده داراى چهار ایوان کاشىکارى در چهار طرف است. ضریح امامزاده در وسط حرم قرار دارد و از نقره با ستون های مطلا ساخته شده است. بر بالای بقعه نیز گنبدی زیبا و باشکوه کاشیکاری شده با کتیبه قرآنی ساخته اند. علاوه بر این دارای دو مناره است که تا ارتفاع ۵ متری به صورت مربع است و بعد از آن به شکل هشت ضلعی و در آخر به استوانه ای تبدیل شده است اصل بنای بقعه امامزاده احتمالاً از دوره صفوی است.
سردرِ جنوبى حرم امامزاده با کاشى، نرهکارى شده است و در بالاى سردر با خط نستعلیق، عباراتى نوشته شده است. کف حرم، سیمانى و به سبک سنگ نما ساخته شده است. بلندى حرم در حدود ده متر است و چهار نورگیر روشنایى آن را تأمین مىکنند. بخش وسیعى از دیوارهٔ حرم و ایوان، آیینهکارى شده است. ضریح امامزاده در وسط حرم قرار دارد و از نقره با ستونهاى مطلا ساخته شده است. بر بالاى حرم نیز گنبدى کاشىکارى شده با کتیبهٔ قرآنى ساختهاند. علاوه بر این، بناى امامزاده داراى دو مناره است که تا ارتفاع ۵ مترى به صورت مربع است و بعد از آن، به شکل هشت ضلعى و در آخر، به استوانهاى تبدیل شده است. مأذنه در انتهاى قسمت استوانهاى شکل مناره قرار دارد. اصل بناى امامزاده احتمالاً از دورهٔ صفوى بر جاى مانده است و در قرن اخیر بازسازى و تزئین و تعمیر شده است.