پاسدار مهر

بیهق اندیشه:فرهاد ترابی:آنچه باعث شد، سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، در بین تمام گروه ها و جناح های سیاسی کشور،محبوبیت بی نظیری کسب کند، فارغ از شجاعت و تهور و کاربلدی او در کارزار جنگ و داعش،ادب و متانت و بلندنظری او، در مواجهه با مسائل داخلی کشور بود.

او اگر نهیب و فریادی داشت، سر ترامپ قمارباز (به قول خودش)، فرود می آورد و هیچ وقت نسبت به دولت و مجلس و مردم، نگاه آمیخته با خشم نداشت.

مصداق بارز کلام حضرت پرورگار:
“مُحَمَّدٌ رَسولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذینَ مَعَهُ أَشِدّاءُ عَلَى الکُفّارِ رُحَماءُ بَینَهُم” محمّد (ص) فرستاده خداست؛ و کسانی که با او هستند در برابر کفّار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند ( الفتح آیه ۲۹)

صحنه های جنگ، از او شخصیتی ساخته بود که دعواهای سیاسی را جزئی از ذات خانواده ای به نام ایران بداند و تمام نگاهش به بیرون مرزها و برای آرامش این خانواده بزرگ باشد.

مردم درک می کنند که پشت خشم سیاستمداران، علیه همدیگر،کمتر نگاه خدایی حاکم است و بیشتر در این میان درگیری و تضاد و تزاحم منافع سیاسی و گاه فردی مطرح است، که متاسفانه رنگ و بوی ملی به خود می گیرد؛ اما در نگاه حاج قاسم، قدرت گرفتن چپ و راست،صرفا چرخش نخبگانی در این مرز و بوم بود.

این تغییرها برای او هیچ فرقی نداشت، چون نه با آمدن چپ، منافع مالی داشت که آن را در معرض خطر ببیند، نه با آمدن راست، پست و مقامی را طلب می کرد.

خشم در گفتار پشت تریبون، یا در فضای مجازی، زمانی علیه یک نهاد یا سازمان یا شخص جایز است که فساد اخلاقی و مالی صورت گرفته باشد؛ در اینجا قلم ها و زبان ها، هر چه بگویند کم گفته اند؛ اما در جایی که یک نماینده،وزیر یا مسئول، دارای سلامت اخلاقی و مالی است؛می توان مدیریت او را نقد کرد،اما کوبیدن او با الفاظی آکنده از خشم و کینه، چیزی جز تسویه حساب های شخصی و کینه های سیاسی نیست.

ما که قدرت و توان جنگیدن، در هنگامه های خون و آتش را نداریم؛حداقل می توانیم از نگاه آکنده از مهر و لبخند حاج قاسم، نسبت به مردم سرزمینش الهام بگیریم و پشت تریبون ها کمتر به صورت همدیگر چنگ بیندازیم و مهربان تر باشیم!/نشریه ملک بیداری